At least the sun is there… Mijn mama heeft er haar eerste prik nu al een paar dagen opzitten én het enige waar zij -gelukkig eigenlijk- last van heeft is spierpijn, vooral in de nek en handen. Ik masseer haar zoveel ik, maar het valt niet mee om haar rustig en stil te houden. Ze wil het halve huis schoonmaken en momenteel gaat dat niet en laat ik haar dat ook doen, ze moet eerst terug op haar positieven zijn zonder pijn.
Deze morgen zijn ze beiden bij de dokter geweest, mijn moeder voor haar bloed te laten trekken omwille van haar diabetes en witte bloedcellen problematiek én mijn vader voor zijn hart en enkels te controleren. Mijn vader moest vorige maand een ander soort medicatie nemen, dat zo beweerde men, eigenlijk het zelfde was dan wat hij nam, maar met een andere naam… Ondertussen, na melding van kortademigheid van zijn kant, heeft de dokter hem nagekeken en tot de constatatie gekomen dat er zich vocht in de longen begon te vormen en hij dus terug naar het “oude” medicament moet gaan… Versta hier onder dat ik er dus bij de apotheek ga moeten op toezien dat alles gegeven is wat er op staat, geen andere gelijkwaardige medicatie meer en anders wachten of elders gaan kijken en daar laten bestellen. Het is ook altijd wat met die medicatie…
Wat mijn vader zijn vaccinatie betreft, kan het allemaal zo geen kwaad (zegt men) maar het moet toch allemaal gemeld worden. Dat gaat ook een fantastisch moment worden.
De nieuwe elektrische boiler hangt in de badkamer en werkt fantastisch. Het is nog wat afregelen qua watertemperatuur voor het bad, maar we merkten al meteen de enorme verandering (in positieve zin van’t woord) tegenover de “oude” boiler. Blij dat op dat vlak mijn ouders naar mij willen luisteren hebben.
Luca gaat volgende maand 2 jaar oud worden en ik ben al duchtig bezig aan’t zoeken en dingen kopen, om haar een super verjaardag te geven. Ik kan het soms nog altijd niet geloven dat het al 2 jaar bijna is dat ze in ons leven is, want ondertussen kunnen we haar niet meer missen en is ze erg geliefd.
Het werk zoeken zit in een diep dal, letterlijk want de jobs waar ik bij de laatste 3 was én die ik graag wilde doen, daar ben ik terug de eeuwige 2de en pak ik er ferm naast… Met alle moeite qua videocall gesprekken, online testen afleggen enz is dat best enorm frustrerend te noemen. Bij momenten heb ik zo goesting om “foert” te zeggen, maar ik mag niet, we moeten vooruit hé.
They are so sharp… Ik ben altijd al een liefhebber van zwaarden en messen geweest, de écht dan, niet dat namaak spul dat voor écht moet doorgaan. Verschillende hangen bij me aan de muur. Dat geeft altijd zo’n veilig gevoel. Luca heeft er ook al zo bedenkelijk zitten naar kijken, zo met een uitdrukking van “wat heeft ie daar nou allemaal aan de muur hangen?“. Mijn moeder is de mening toegedaan dat ik er in aan’t overdrijven ben…, hoe komt ze daar nou toch bij?
Only the best for my girl. Toen ik Luca aankocht én haar met haar 2 maanden oud zijn, beloofde dat ze een mooi leven van mij zou krijgen met héél véél liefde, had ze dat duidelijk héél goed verstaan. Het eten zoals een gewone hond (met brokken) is er niet bij ondertussen en in de voormiddag / middag, afhankelijk van haar eetlust, krijgt ze steevast om de 2 dagen, lekkere Ganda Grand Cru ham (zoals hier onder op de afbeelding), waar ze me veel goesting gemakkelijk 3 lapjes naar binnen werkt.
’s Avonds krijgt ze een bordje waar ik vlees en groentjes op versnijden voor haar. Ondertussen is ze al mooi gevleesd en staat ze stabiel op 5kg en 300 gram. De laatste dagen heeft Luca ook kippensoep ontdekt en daar is ze werkelijk weg van. De kleine kip en ham blokjes en de lekkere vermichel, doen haar watertanden. Mijn moeder lacht dat ik straks een klein mini kommetje soep aan Luca ga mogen geven als ik kippensoep maak. Ik vrees dat ze hierin nog gaat gelijk krijgen. 😉
Don’t worry, I’m with you. Deze namiddag ging het eindelijk gebeuren, mijn mama ging haar vaccin prik krijgen. Mooi op papier maar in realiteit waren de afgelopen dagen zenuwslopend voor mij om haar constant gerust te stellen. Ze was dan ook reuze blij toen we er aankwamen. Het was mega druk, zowel mijn temperatuur als die van mama scannen… alles goed, we mochten binnen. Registratie nakijken en naar de betreffende rij wijzen. Ik bleef bij haar en dat deed haar veel plezier, want de afgelopen dagen had ze al schrik dat ze daar helemaal alleen alles zou moeten doen. Gemeld dat ze diabetes patiente is en bij de verpleegster mogen gaan voor de prik.
Voor ze het goed en wel besefte, was het al gedaan en moest ze nog een kwartiertje wachten alvorens we naar huis mochten. Ondertussen de papa op de hoogte gehouden die ook enorm blij was, want volgende week is het natuurlijk zijnen toer. Ondertussen is alles verder goed met haar en hopen we ook dat er geen bijwerkingen zijn.
Ways to go for Fashion. Het onderstaande filmpje is écht wel mooi gedaan. Die modellen mogen ook wel geen hoogtevrees hebben, denk ik dan bij mezelf. Best knap, alhoewel ik er niet meer kleding door ga kopen 😉
All drink for fortune and luck of the gods… Het is dan wel al een eeuwigheid geleden dat ik nog Dungeons&Dragons met speciale dobbelstenen speelde (gewoon omdat de geïnteresseerden in dat soort zaken nou ook niet op elke straathoek te rapen liggen én ik enkel de winkels in Aalst en Antwerpen ken die dit soort zaken en boeken verkopen), maar ik heb nog steeds mijn lievelings mug of koffie/thee/soep tas. Deze maakt meteen duidelijk welk type personage ik héél erg vaak speel 😉
Wanneer ik natuurlijk RPG games aan’t spelen ben op de PS4, is er natuurlijk een andere oude tas uit mijn “world of warcraft” periode, die steevast naast mij staat 🙂
