Digital kiss me. Daten is een pak anders geworden. In mijn ogen ook een pak directer en beter want men gaat nu ook een pak meer gebruik maken van het videobellen, dat eigenlijk al lang bestond, maar toch maar traag op gang kwam. Nu is het dé manier om iemand te zien en meteen ook te zien of die persoon wel écht op de foto lijkt die ze doorgeven.
Met een glas wijn in de hand begin ik ondertussen al goed te wennen aan het videobellen. Tijdens de verschillende chat room webpagina’s die ik ondertussen al ken, kwam ik aan de chat met MisterWhite, een Nederlander van 34. Ik noem hem gemakshalve MisterWhite daar hij spier witte blinkende tanden heeft, waardoor bij de minste glimlach, alle aandacht van je ogen die normaal naar zijn hele gezicht gaan, direct naar zijn spierwitte tanden getrokken worden.
Hij is ondertussen nu al zo’n week my sweet escape geworden ’s avonds, lekker chatten, face pic doorsturen en dan overgaan naar videobellen en babbelen over koetjes en kalfjes… Normaal ben ik daar allemaal niet zo snel in, maar het klikt, we komen overeen en denken over veel dingen het zelfde. Hij zou me liefst zo snel mogelijk uitnodigen voor een date in real life, maar met corona hou ik boot nog even af. Zien of het allemaal blijft duren…
Wat ik ook merk, op vlak van blogs van jonge Holebi’s, is dat velen beginnen te bloggen over hun rampzalige dates. Toegegeven ik deed dat vroeger ook wel eens, maar niet in de graad dat de beschrijvingen niets aan de verbeelding overlieten en erg vernederend waren… Soms vraag ik me af of er onder Holebi’s géén andere manier dan klagen en communiceren mogelijk is?
Long live the Jacks ! Al van toen ik klein was en voor het eerst een Jack Russell zag, wist ik dat zo’n hond bij mij hoorde. Jaren gingen voorbij, interesses veranderden, maar diep in mijn hart zat nog altijd een Jack Russell verlangen. Het eerste boek dat ik ooit kocht over de Jack Russells, was het boek van Meneer Maus, een adoptie Jack Russell en de verhalen die de schrijfster er mee meemaakte toen ze hem begon te leren kennen, want ie was tenslotte ook al 6 jaar oud toen ze hem kreeg. Vorig jaar in December maakte ik al allusie dat ik een boek aan’t (her)lezen was, dat was dus dat boek, zie foto hieronder.
De Jack Russell in kwestie is ondertussen al zo’n 10 jaar dood, maar het blijft een boek dat ik iedere Jack Russell liefhebber zou aanraden. Er is ondertussen een 2de boek van uit (voor de mensen die er interesse mochten in hebben). Het boek droeg bij mij in elk geval toe aan de versterking van mijn gevoelens voor Jack Russells en in het bijzonder Luca natuurlijk.
Nieuwe voordeel kaart, nieuwe apothekeres en medewerkers, nieuwe inrichting van de hele apotheek winkel én natuurlijk ook opnieuw mensen leren kennen. Niet dat we elke week naar de apotheek gaan (alhoewel we er ondertussen met de medicatie voor mijn ouders er wel al 2-wekelijkse klant zijn), het blijft raar dat mensen die je al 35 jaar “kent”, plots lijken in rook opgegaan te zijn en je die niet meer kunt bereiken.
Ondertussen hangt er een bedank A4’tje aan de toonbank over de vorige eigenaars, ze zijn met pensioen gegaan. Dat doet natuurlijk ook wel weer raar kijken en denken : “Amaai, het kon zéker niet rap genoeg gaan, dat ze zo snel weg zijn“.
Be sexy in the car you like. Het nieuwe autosalon staat stond voor de deur en ik sta stond te popelen om er naar toe te gaan, maar ik durf niet. Corona is nog altijd niet weg én er is nog steeds geen vaccin beschikbaar (toch nog niet hier bij ons), dus blijft het individueel en via het internet info inwinnen. Ik durf het niet aan om in zo’n massa mensen rond te lopen, het zal maar lukken dat je de malchance hebt om besmet te geraken…
Logisch lijkt me, maar het is toch even wennen als zo’n gebeurtenis niet doorgaat. We krijgen wel super kortingen (zeggen ze, eerst zien en dan geloven) in ruil 🙂
Don’t judge a book by it’s cover… De feestdagen mogen dan wel al voorbij zijn, Corona is dat nog lang niet. Ik begin steeds meer de goesting te ondervinden om er tussen uit te willen, maar ik kan het niet… Onderstaand nummer is dan ook altijd heel fijn om naar te luisteren, het help altijd om emotie los te laten. Het lijken op het eerste zicht mensen uit een AA-meeting, maar het zijn allemaal stuk voor stuk acteurs, de ene al wat bekender dan de andere…
Zo zie je maar dat dingen vaak nooit lijken wat ze werkelijk zijn en we nog al gauw klaarstaan met een oordeel over iemand op basis van hoe hij er uit ziet. Don’t give in to temptation and dance, cause there’s something about you 😉
